Վիլյամ Սարոյան «Առաջին օրը դպրոցում»

3-րդ մաս

Իսկ հետո ավելի ևս լավ եղավ:

— Էրնըստ Հասկին,- բղավեց նա դպրոցի բակում,- այդ ի՞նչ ես ծամում:

— Հում փղի միս,- ասաց Էրնըստը: -Ջիմ Դևի, այդ ի՞նչ ես ծամում: Ջիմմն ուզեց որևէ ծիծաղելի բան մտածել, բայց չկարողացավ:

— Ծամոն,- ասաց նա:

Եվ Էրնըստ Հասկինը ավելի բարձր ծիծաղեց, քան Ջիմը, երբ ինքը խոսեց հում փղի մսի մասին

Ինչ էլ պատասխանեիր. մեկ է, ծիծաղելի էր ստացվում:

Բակից վերադառնալիս Ջիմը նախասրահում տեսավ Հաննա Վինտերին:

— Հաննա Վինտեր,- ասաց նա,- այդ ի՞նչ ես ծամում շարունակ:

Աղջիկը շփոթվեց: Նա ուզում էր մի հաջող սրամիտ պատասխան տալ, այնպես որ երևա, թե որքան հաճելի է, որ Ջիմն իրեն անուն-ազգանունով կանչեց և ծիծաղելի հարց տվեց, տնազելով ուսուցչուհուն, բայց չկարողացավ ոչինչ մտածել, որովհետև արդեն համարյա դասարանի դռանն էին, և նա ժամանակ չունեցավ:

— Տուտտի-ֆրուտտի,- շտապով ասաց նա:

Ջիմին թվաց, թե երբեք այդպիսի հոյակապ խոսք չէր լսել, և ամբողջ օրը կրկնում էր ինքն իրեն:

Advertisement

— Տուտտի-ֆրուտտի,- ասաց նա տնտեսուհուն տան ճամփին:

— Էմի Լարսոն,- ասաց նա,- այդ ի՞նչ եք ծամում:

Ընթրիքի ժամին Ջիմն այդ ամենը պատմեց հորը:

Նա ասաց.

— Չորս կողմն՝ ավազ, մեջը՝ ակ: Էդ ի՞նչ եղավ:

— Չգիտեմ,- ասաց հայրը: — Ի՞նչ է:

— Ավազակ,- ասաց տղան:

Տնտեսուհին հիացած էր:

— Ավազակ,- ասաց Ջիմը: — Տուտտի-ֆրուտտի:

— Իսկ դա ի՞նչ է,- հարցրեց հայրը:

— Ծամոն,- ասաց Ջիմը: — Ծամոնի մի տեսակ, որ ծամում է Հաննա Վինտերը:

— Ո՞վ է այդ Հաննա Վինտերը,- ասաց հայրը:

— Մեր դասարանցի է,- ասաց Ջիմը:

— Օ՜,- ասաց հայրը:

Ընթրիքից հետո Ջիմը պառկեց հատակին, վերցնելով իր կարմրակապտա-դեղնավուն փոքրիկ հոլը, որը պտտեցնելիս բզզում էր: «Ամեն ինչ կարգին է»,- մտածում էր Ջիմը: Ճիշտ է, դպրոցում նա դեռևս տխրում էր, բայց ծամոնի խաղը ծիծաղելի էր, իսկ Հաննա Վինտերը շատ լավիկն էր: «Հում փղի միս»,- հանկարծ հիացմունքով հիշեց նա:

— Հում փղի միս,- բարձրաձայն  ասաց նա հորը, որը երեկոյան թերթն էր կարդում:

Հայրը ծալեց թերթն ու նստեց հատակին նրա մոտ: Տնտեսուհին  նրանց տեսավ կողք-կողքի նստած և չգիտես ինչու՝ նրա աչքերում արցունքներ երևացին:

Հարցեր և առաջադրանքներ

  1. Քո կարծիքով՝ ի՞նչ է դպրոցը ու ինչպիսի՞ն պետք է լինի այն:

  2. Իմ կարծիքով դպրոց այն տեղն է, որտեղ որ դասեր են  և իմ կարիքով դպրոց այն տեղն է, որտեղ,  որ մենք գիտե

Ինչպե՞ս է մարդը վերափոխում շրջակա աշխարհը

Ապրելով և աշխատելով բնության մեջ՝ մարդն էլ անխուսափելիորեն ներգործում է բնության վրա և փոփոխում այն: Ինչպե՞ս է դա տեղի ունենում: Հսկայական հողատարածքներ հազարամյակներ շարունակ մշակվել են մարդու կողմից, յուրացվել են նոր տարածություններ: Կառուցվել են խոշոր քաղաքներ, մեծ ջրամբարներ, ինչի արդյունքում հսկայական տարածքներ անցել են ջրի տակ:

Մարդը երկրի ընդերքից այնքան օգտակար հանածոներ է արդյունահանել, որ դրա արդյունքում անգամ լեռներ են հողին հավասարվել: Այս ամենով մարդը աստիճանաբար փոխում է երկրագնդի դեմքը: Այսօր արդեն մեր երկրագնդի վրա շատ քիչ տարածքներ կան, որոնց մարդու ձեռքը չի դիպել: Այս գործընթացը շարունակվում է, այսինքն՝ մարդը շարունակում Է վերափոխել բնությունը: Այդ փոփոխությունները շատ հաճախ բնական միջավայրի համար կործանարար են, քանի որ բնությունը չի հասցնում վերականգնել իր հարստություններն այն արագությամբ, ինչ չափով, որ մարդը օգտագործում է դրանք: Մարդկությունը գիտակցում է բնությանը հասցրած  վնասների հետևանքները: Նույնիսկ կատարվել են հաշվարկներ, որոնք ցույց են տալիս այդ վնասների վատ հետևանքները հենց մարդու կյանքի և առողջության վրա: Բայց այդուհանդերձ, մարդն անընդհատ շարունակում է վերափոխել բնությունը՝ դրանով նաև շարունակելով իր վնասակար գործունեությունը: Ինչո՞ւ: Նախ՝ տարեցտարի ավելանում է երկրագնդի բնակչության թիվը, հետևաբար մեծանում են նաև նրա պահանջմունքները: Դա իր հերթին պահանջում է բնությունից ավելի շատ հարստություններ վերցնել: Բացի այդ, մեծ թափով զարգանում, հզորանում և կատարելագործվում են այն մեքենաներն ու սարքավորումները, որոնցով մարդը կորզում է բնության հարստությունները: Ստացվում է, որ մարդը հայտնվել է մի յուրօրինակ կախարդական շրջանի մեջ: Մի կողմից նա չի կարող չօգտագործել բնության հարստությունները, մյուս կողմից՝ վնասում է բնությանը՝ գիտակցելով դրա հետևանքները: Այսպես, օրինակ՝ մարդու համար կարևոր նշանակություն ունի բնափայտը: Փայտից նա պատրաստում է տարբեր իրեր, օգտագործում է դրանք շինարարության մեջ, ստանում է թուղթ և այլն: Այդ նպատակով ամեն տարի հարյուր հազարավոր հեկտար անտառներ են հատվում: Դրա հետևանքով ոչնչանում են նաև հատվող ծառերի կողքին աճող բույսերը և կենդանիների բնակատեղիները: Անտառների կրճատման հետևանքով նվազում են թթվածին արտադրող և օդը մաքուր պահող բուսածածկ տարածքները, դրա հետևանքով էլ քամին, անձրևը քշում-տանում են հողը: Փաստորեն ստացվում է, որ մարդը իր կարիքների համար հատում է անտառը, բայց գիտակցում է, որ դրանով անդառնալի հարված է հասցնում ինչպես բնությանը, այնպես էլ սեփական առողջությանը, որովհետև անտառները թթվածին արտադրող բնական գործարաններ են: Դրանց պատկերավոր անվանում են նաև երկրագնդի թոքեր:

Այսպիսով՝ մարդը չի կարող խուսափել բնական միջավայրը փոփոխելուց, բանի որ դրանով է բավարարում իր պահանջմունքները, բայց և պարտավոր է հնարավորինս վերականգնել բնությանը իր պատճառած վնասները: Պետք է միշտ հիշել, որ բնության բարիքներից օգտվելու են նաև հաջորդ սերունդները:

Հարցեր և առաջադրանքներ

1. Ինչո՞ւ է մարդը վերափոխում բնությունը:

2. Ի՞նչ բնական հարստություններ են օգտագործվում տնտեսության մեջ:

3. Նայիր ձեր տան և դասարանի առարկաներին և փորձի’ր պատասխանել, թե ինչպե՞ս են պատրաստվել դրանք, ի՞նչ բնական հարստություններ են օգտագործվել դրանց պատրաստման համար, ի՞նչ մասնագիտության տեր մարդիկ են պատրաստել դրանք:

4. Ինչո՞ւ Է անհրաժեշտ հոգատարություն ցուցաբերել բնության նկատմամբ: Դու ինչպե՞ս ես հոգ տանում բնության պահպանության համար:

ЧТЕНИЕ И РАЗБОР ТЕКСТА

ЧТЕНИЕ И РАЗБОР ТЕКСТА

Жили-были пёс Барбоска и кот Васька. Жили они у дедушки. Дедушка ходил на работу, Барбоска сторожил дом, а Васька ловил мышей.
Однажды дедушка ушёл на работу, кошка убежала куда-то погулять, а Барбоска остался дома. Ему было скучно, вот он и смотрел по сторонам.
«Дедушке нашему хорошо! — думал Барбоска. — Ушёл он на работу, и работает. Ваське тоже неплохо: он убежал из дома и гуляет по крышам. А мне вот приходится дома сидеть, сторожить квартиру».

 

В это время по улице бежал Барбоскин приятель Бобик. Барбоска увидел приятеля и обрадовался.
— Бобик, куда бежишь?
— Никуда. А ты почему дома сидишь?
— Дедушка велел дом сторожить. Ты лучше к нам в гости иди.
Бобик залез в окно и стал осматривать квартиру.
— Тебе хорошо, — сказал он Барбоске. — Ты в доме живёшь, а я вот живу в будке. Да, у вас квартира хорошая. Ходи где хочешь.

Барбос включил телевизор. Послышалась музыка. Собаки обрадовались и стали прыгать по комнате. Плясали, плясали, из сил выбились.

– Мне даже есть захотелось, – говорит Бобик.

– Садись за стол, сейчас я тебя угощать буду, – предложил Барбос.

Бобик уселся за стол.

Барбоска открыл холодильник, видит – там кастрюля с компотом стоит, а на верхней полке – большой пирог. Он взял кастрюлю с компотом, поставил на пол, а сам полез за пирогом. Взял его, стал вниз спускаться и задел лапой крышку от кастрюли.

Поскользнувшись, он шлепнулся прямо в кастрюлю, и весь компот оказался у него на спине.

– Бобик, иди скорей компот пить! – закричал Барбос.

Бобик прибежал:

– Где компот?

– Да вот у меня на спине. Облизывай. Бобик давай ему спину облизывать.

– Ох и вкусный компот! – говорит.

– Я живу хорошо, – говорит Барбос. – Что хочу, то и делаю.

– А тебе позволяет дедушка? – спрашивает Бобик.

– Что мне дедушка! Подумаешь! Вот и кровать моя.

– А где же дедушка спит?

– Дедушка там, в углу, на коврике.

– А можно мне на кровати поваляться? – спросил Бобик. – Я ни разу в жизни еще на кровати не спал.

– Ну пойдем, поваляемся, – согласился Барбос. Они улеглись на кровать.

Бобик увидел плетку, которая висела на стене, и спрашивает:

— А для чего у вас здесь плётка?

— Плётка? Это для дедушки. Если не слушается, я его плёткой бью, – ответил Барбос.

Лежали они на кровати, лежали и заснули. Не услышали даже, как дедушка с работы пришел.

Он увидел на своей кровати двух псов, взял со стены плётку и замахнулся на них.

Бобик с перепугу выпрыгнул в окно и побежал в свою будку, а Барбос забился под кровать, так что его даже половой щеткой нельзя было вытащить. До вечера там просидел.

Дополнительное задание: текст пересказать своими словами.

Continue reading

«ՀԱՄԲԱՐՁՄԱՆ ԱՌԱՎՈՏ»

«ՀԱՄԲԱՐՁՄԱՆ ԱՌԱՎՈՏ»
Հովհաննես Թումանյան
Համբարձումն եկավ, ծաղկունքը ալվան
Զուգել են հանդեր նախշուն գորգերով:
Փունջ-փունջ աղջիկներ սարերը ելան
Վիճակ հանելու աշխույժ երգերով:
-Համբարձում յա´յլա,

Continue reading

«Մեղուների մասին»

Մեղուների մասին
(տեղեկատվական)
Մեղուներն ապրում են մեծ խմբերով եւ յուրաքանչյուր առանձյակ զբաղվում
է որոշակի գործով: Ընտանիքի գլխավոր անդամը մայրն է, որը ոչ մի աշխատանք
չի կատարում: Երբ փեթակում ծնվում է երիտասարդ մայր, ծեր մայրն իր պարսի
հետ լքում է փեթակը: Ծնվելուց մի քանի օր անց մայր մեղուն սկսում է
առանձնանալ իր չափով եւ գունավորմամբ ու տեղակայվում է փեթակի
կենտրոնում:
Առողջ եւ ուժեղ մայրը մեղվաընտանիքի սյունն է: Առանց մոր մնացած
աշխատավոր մեղուները հատուկ ձայն են արձակում կամ հավաքվում փեթակի
մուտքի մոտ:
Նոր ծնված մեղուները նեկտար չեն հավաքում, նրանց կերակրում են մյուս
աշխատավոր մեղուները: Տասն օր հետո նրանք նույնպես պետք է աշխատեն,
հակառակ դեպքում սովից կսատկեն: Աշխատանքային օրվա ավարտին
մեղուները քնում են:

Continue reading

Բոլոր հրաշալի սխալները

Բոլոր հրաշալի սխալները
Վիլյամ Սարոյան (հատված)
Յուլիսիս Մաքոլին և աշխարհում նրա լավագույն ընկերը՝ Լայոնել Քեբոտը՝
Մեծն Լայոնելը, մտան Մաքոլիների խոհանոցը։ Բոլորովին չպետք է կասկածել այս
բարեկամության վրա, թեև Լայոնելը ամբողջ վեց տարով Յուլիսիսից մեծ է։ Նրանք
միասին էին ման գալիս և միշտ իրար հետ էին լինում, ինչպես անում են լավագույն
բարեկամները՝ այսինքն հանգիստ ու անհոգ, առանց նույնիսկ իրար հետ խոսելու
կարիք զգալու։
-Միսիս Մաքոլի,- ասաց Լայոնելը,- ես եկա հարցնելու՝ կարո՞ղ է Յուլիսիսը
ինձ հետ հանրային գրադարան գալ։ Քրոջս՝ Լիլիանի գիրքը պետք է փոխեմ։
— Շատ լավ, Լայոնել,- ասաց միսիս Մաքոլին,- բայց ինչո՞ւ դու մյուսների հետ
չես, ինչո՞ւ Օգիի, Ալֆի, Շեկի և մյուս տղաների հետ չես խաղում։
— Նրանք,- սկսեց Լայոնելը և հանկարծ կանգ առավ շփոթված ու ամոթահար։
Մի րոպե հետո նա նորից սկսեց։
— Նրանք ինձ վռնդեցին,- ասաց նա,- նրանք ինձ չեն սիրում, որովհետև ես
հիմար եմ։
Նա նորից լռեց և նայեց իր լավագույն ընկերոջ մորը։
— Ես հիմար չեմ, չէ՞, միսիս Մաքոլի։
— Ոչ, Լայոնել, դու հիմար չես,- ասաց միսիս Մաքոլին, — դու մեր թաղի
ամենալավ տղան ես։ Բայց մի նեղացիր մյուս տղաներից, որովհետև նրանք
նույնպես հրաշալի տղաներ են։
— Չեմ նեղանում, — ասաց Լայոնելը, — ես նրանց բոլորին էլ սիրում եմ։ Սակայն
ամեն անգամ, երբ խաղի ընթացքում մի փոքր սխալ եմ անում, նրանք ինձ վռնդում
են, նրանք ինձ նույնիսկ հայհոյում են, միսիս Մաքոլի։ Անգամ իմ ամենափոքր
53
սխալի համար նրանք բարկանամ են վրաս։ «Բավական է, Լայոնել», ասում են
նրանք։ Եվ հենց որ այդպես են ասում, ես հասկանում եմ, որ իմ հեռանալու
ժամանակն է։ Երբեմն ես նույնիսկ հինգ րոպե չեմ դիմանում։ Երբեմն ես սխալ եմ
թույլ տալիս խաղի հենց սկզբից։ Եվ նրանք անմիջապես ասում են. «Հերիք է,
Լայոնել»։ Ես նույնիսկ չեմ հասկանում, թե ինչ սխալ եմ արել, ի՞նչ պետք է անեմ։
Ես ուզում եմ իմանալ իմ սխալը, բայց ոչ ոք ինձ չի բացատրում։ Ամեն շաբաթ
նրանք ինձ վռնդում են։ Յուլիսիսը միակն է, որ չի լքում ինձ։ Իմ միակ խաղընկերը
նա է։ Բայց մի օր նրանք պիտի զղջան։ Կգա ժամանակ, երբ նրանք ինձ մոտ կգան,
որ օգնեմ իրենց, այո, միսիս Մաքոլի, ես անպայման պիտի օգնեմ նրանց, և այդ
ժամանակ նրանք պիտի զղջան, որ միշտ վռնդել են ինձ։ Մի քիչ ջուր կտա՞ք։
— Խնդրեմ, Լայոնել,- ասաց միսիս Մաքոլին և տղային մի բաժակ ջուր տվեց,
որը նա ագահորեն խմեց։ Խմելիս նա այնպիսի ձայն էր հանում, ինչպես բոլոր
երեխաները, երբ նրանց համար ջուրը դեռևս աշխարհի ամենալավ խմիչքն է։
Լայոնելը դարձավ ընկերոջը։
— Դու ջուր չե՞ս ուզում, Յուլիսիս,- հարցրեց նա։ Յուլիսիսը գլխով արեց, և
միսիս Մաքոլին մի բաժակ էլ նրան տվեց։ Երբ նա խմեց ջուրը, Լայոնելն ասաց.
— Այժմ կարո՞ղ ենք հանրային գրադարան գնալ, միսիս Մաքոլի։ Երկու
ընկերները տնից դուրս եկան։
54
Հարցեր և առաջադրանքներ
1. Քո կարծիքով ինչո՞ւ էին Յուլիսիս Մաքոլին և Լայոնել Քեբոտը աշխարհի
լավագույն ընկերները:
Որովհետև Լայոնել Քեբոտիի հետ ոչ ոq չեր ուզում ընկերություն անել: Նրա ընկերը միայն Յուլիսիս էր։ Չէր ծաղրում իր ընկերոջը։
2. Ի՞նչ է սխալը: Ինչպիսի՞ սխալներ են լինում:
Այն ինչը ճիշտ չէ,  դա սխալ է։ Լինում են մեծ սխալներ, ուժեղ սխալներ, փոքր սխալներ և այլն։

3. Ի՞նչ էր պատրաստվում անել Լայոնել Քեբոտը, որպեսզի իրեն խաղից
վռնդող ու նեղացնող տղաները զղջան:
Նա ուզում էր սովորել բոլոր խաղերը և խաղալ Յուլիսիս Մաքոլինի հետ։
4. Ի՞նչ սխալ ես թույլ տվել, որի համար զղջացել ես:
Անցել եմ կարմիր լույսի  տակով փողոցը։ Մյուս անգամ այդպիսի սխալ չեմ թույլ տա։

Маша и медвед

Жи́ли-бы́ли де́душка и ба́бушка. Была́ у них вну́чка Ма́шенька.
Пошла́ Ма́шенька в лес гуля́ть и заблуди́лась. Ходи́ла-ходи́ла де́вочка по ле́су, уста́ла. Вдруг ви́дит дом стои́т большо́й, краси́вый.
Постуча́ла Ма́ша в дверь. Никто́ не отвеча́ет. Она́ вошла́ и се́ла о́коло око́шка. А жил в э́том до́ме медве́дь. Верну́лся он ве́чером домо́й и уви́дел ма́ленькую де́вочку:
– Вот как хорошо́! – говори́т медве́дь. – Тепе́рь ты у меня́ бу́дешь жить. Бу́дешь ка́шу вари́ть и дом убира́ть.
Загрусти́ла де́вочка, запла́кала, но де́лать не́чего. Ста́ла она́ у медве́дя жить.
Медве́дь це́лый день по ле́су хо́дит, а Ма́ша дом убира́ет, ка́шу ва́рит и всё ду́мает, как домо́й убежа́ть. Но убежа́ть не мо́жет, доро́гу домо́й не зна́ет.
Ду́мала она́, ду́мала и приду́мала. Верну́лся ве́чером медве́дь домо́й, а Ма́шенька говори́т:
– Я пироги́ вку́сные испекла́ для ба́бушки и для де́душки. Отнеси́ им вот э́ту большу́ю корзи́ну с пирога́ми.
– Хорошо́, – говори́т медве́дь, – отнесу́.
– То́лько, смотри́, – говори́т Ма́шенька, – пироги́ не ешь, я на э́том высо́ком де́реве бу́ду сиде́ть и далеко́ смотре́ть.
– Ла́дно, – говори́т медве́дь, – не бу́ду я есть твои́ пироги́.
– Посмотри́, не идёт ли дождь, – говори́т де́вочка.
Медве́дь пошёл смотре́ть, а Ма́шенька пры́гнула в корзи́ну и под пироги́ спря́талась. Медве́дь верну́лся, ви́дит, корзи́на гото́ва, взял её и пошёл.
Шёл он, шёл, уста́л и говори́т:
– Ся́ду на пенёк, съем пирожо́к.
А Ма́шенька из корзи́ны кричи́т:
– Ви́жу, ви́жу! Не сади́сь на пенёк, не ешь пирожо́к.
Пошёл медве́дь да́льше. Шёл-шёл, уста́л и говори́т:
– Ся́ду на пенёк, съем пирожо́к.
А Ма́шенька из корзи́ны опя́ть кричи́т:
– Ви́жу, ви́жу! Не сади́сь на пенёк, не ешь пирожо́к.
Удиви́лся медве́дь:
– Кака́я глаза́стая! Высоко́ сиди́т, далеко́ гляди́т.
Пошёл да́льше.
Пришёл медве́дь в дере́вню, а соба́ки как на́чали на него́ ла́ять, он корзи́ну поста́вил, а сам в лес побежа́л.
Ба́бушка и де́душка услы́шали, как соба́ки ла́ют, вы́шли на у́лицу, ви́дят – корзи́на стои́т, а в корзи́не их вну́чка Ма́шенька.
Обра́довалась ба́бушка, обра́довался де́душка, обра́довалась Ма́шенька.

1.1.   Кто был у бабушки и дедушки?

Дочка Машенька.

Внучка Машенька.

1.2.   Что случилось в лесу?

Машенька потеряла дорогу.

Машенька встретила медведя.

1.3.   В чей дом пришла Машенька?

В дом медведя.

1.4.   Медведь рассердился, когда увидел девочку?

Да.

Нет.

1.5.   Что Машенька делала целыми днями?

Работала дома.

Ходила по лесу.

1.6.   О чём девочка думала всё время?

Как вернуться домой.

Как убежать в лес.

СКАЗКА

Маша и медведь

A1

Ответьте на вопросы.

1.7.   О чём Маша попросила медведя?

Отнести бабушке и дедушке пирожков.

Отнести её в корзине к бабушке и дедушке.

1.8.   Что Маша ещё сказала медведю дома?

Чтобы он не ел пироги.

Чтобы он не садился на пенёк.

1.9.   Почему Маша попросила медведя пойти на улицу?

Она хотела узнать, какая погода.

Она хотела, чтобы он ушёл из комнаты.

1.10.   Откуда Маша знала, что медведь хочет сесть на пенёк и съесть пирожок?

Она сидела на высоком дереве и всё видела.

Она сидела у медведя за спиной.

1.11.   Сколько раз медведь садился на пенёк?

Ни разу.

Два раза.

1.12.   Почему медведь в деревне бросил корзину и убежал?

Потому что он испугался собак.

Потому что бабушка и дедушка вышли на улицу.

Աչքերի գանգատը

Աչքերի գանգատը
Ջաննի Ռոդարի
Գիտե՞ք, որ աչքերն էլ են գանգատվում: Չե՞ք հավատում: Մի անգամ իմ
բախտը բերեց, ես կարողացա լսել, թե ինչպես են նրանք բողոքում:
— Ոչ ոք չգիտի,-տրտնջում էին նրանք,-թե ի՜նչ մեղք ենք մենք, խեղճ ենք մենք:
Արդեն մի քանի դար է՝ մեր կյանքն անտանելի է: Մենք միշտ տեսնում էինք, որ
Արեգակը պտտվում է Երկրի շուրջը: Բայց հայտնվեցին Կոպերնիկոսն ու Գալիլեյը
և ապացուցեցին, որ ես   սխալվում եմ, ամեն ինչ հակառակն է՝ Երկի՛րն է
պտտվում Արեգակի շուրջը: Նայում էինք ջրի մեջ և տեսնում, որ նա մաքուր է ու
թափանցիկ: Բայց հայտնվեց մի հոլանդացի Լևենգուկ, մանրադիտակ ստեղծեց և
պարզվեց, որ մի կաթիլ ջրում ավելի շատ կենդանի էակ կա, քան ամենամեծ
գազանանոցում: Հիմա էլ, տե՛ս, գիշերը նայում ենք երկնքին, ա՜յ այնտեղ՝ վերև:
Երկինքը սև է, ինչպես կասկածներն են լինում: Ամեն ինչ մեզ համար պարզ է, ախր
մենք հրաշալի ենք տեսնում: Բայց դուրս է գալիս, որ մենք էլի սխալվում ենք: Մեզ
մոտեցնում են աստղադիտակին, որն ուղղված է դեպի երկինք: Դե երկինք է էլի՝ իր
լուսնով, աստղերով: Ու հանկարծ մենք տեսնում ենք, որ այնտեղ միլիոնավոր
աստղեր կան: Այնպես որ՝ հիմա ուզենք թե չուզենք, ապացուցված է, որ մենք ամեն
ինչ սխալ ենք տեսնում: Երևի լավ կլինի, որ մենք անցնենք թոշակի:
— Կեցցե՛ք: Բայց առանց աչքերի ո՞վ է դիտելու մանրադիտակներով,
աստղացույցներով:
47
Հարցեր և առաջադրանքներ
1. Դուրս գրի՛ր անհասկանալի բառերը, բացատրի՛ր բառարանի օգնությամբ:
—————————————————————————————————————
—————————————————————————————————————
—————————————————————————————————————
—————————————————————————————————————
———————————————————————————
2. Քո կարծիքով՝ քո աչքերն ինչի՞ց կբողոքեն:
—————————————————————————————————————
—————————————————————————————————————
—————————————————————————————————————
—————————————————————————————————————
———————————————————————————
3. Իսկ ի՞նչն է ամենագեղեցիկ բանը, որ երբևէ տեսել են քո աչքերը:
—————————————————————————————————————
—————————————————————————————————————
—————————————————————————————————————
—————————————————————————————————————
——————————————————————————
4. Աչքերիդ անունից քո մեկ օրվա մասին պատմի՛ր:
—————————————————————————————————————
—————————————————————————————————————
—————————————————————————————————————
—————————————————————————————————————
—————————————————————————————————————
48
—————————————————————————————————————
—————————————————————————————————————
—————————————————————————————————————
—————————————————————————————————————
—————————————————————————————————————
—————————————————————————————————————
—————————————————————————————————————
—————————————————————————————————————
—————————————————————————————————————
——————————————