Խոսող գրադարան
Իմ անունը գրադարան է ես շատ եմ սիրում, որ ինձնից գրքեր են վերցնում։
Ես չեմ սիրում որ շատ բարցր են խոսում և, որ ինձնից քիչ գրեր են վերցնում։
Մի անգամ երկու տղա Լայոնելն և Յուլիսիսը եկել էին մեր գրադարան։
Նրանք չիգիտեին կարդալ։ Լայոնելը գնացին գրադանավարուհու մոտ և ասաց, որ ամբողչ գրքերը։
Նա ասաց․
—Մեկ տոմսուվ կարելի է վեռցնել չորս գիրք։ ԵՎ համել դու տասնը չորս օրում չես կարող կարդալ բոլոր գրքերը։
Ես չեմ ուզում կարդալ։ Ես սիրում եմ նայել գրքերին։
| 6 | 3 | 3 | 8 | 4 | 2 | 2 | 2 | 7 | 0 | 0 | 9 | ||||||||||||||||||
| 6 | 2 | 1 | 8 | 4 | 2 | 1 | 2 | 7 | 3 | 0 | 0 | ||||||||||||||||||
| 0 | 3 | 0 | 4 | 0 | 0 | ||||||||||||||||||||||||
| 3 | 4 | ||||||||||||||||||||||||||||
| 0 | 0 | 2 | |||||||||||||||||||||||||||
| 2 | |||||||||||||||||||||||||||||
| 0 | |||||||||||||||||||||||||||||
| 1 | 5 | 0 | 3 | 3 | 2 | 1 | 0 | 6 | 3 | 5 | 4 | 1 | 8 | 9 | |||||||||||||||
| 1 | 5 | 5 | 0 | 1 | 2 | 1 | 7 | 0 | 2 | 5 | 4 | 6 | 2 | ||||||||||||||||
| 0 | 0 | 3 | 0 | 0 | 0 | 0 | 1 | 8 | |||||||||||||||||||||
| 3 | 6 | 1 | 8 | ||||||||||||||||||||||||||
| 0 | 6 | 0 | 0 | ||||||||||||||||||||||||||
| 0 | |||||||||||||||||||||||||||||
| 1 | 8 | 8 | 1 | 9 | 2 | 5 | 5 | 0 | 5 | 6 | 0 | 0 | 5 | ||||||||||||||||
| 1 | 8 | 2 | 9 | 2 | 5 | 5 | 1 | 0 | 5 | 1 | 2 | 0 | |||||||||||||||||
| 0 | 0 | 8 | 1 | 0 | 0 | 5 | 1 | 0 | |||||||||||||||||||||
| 8 | 1 | 5 | 1 | 0 | |||||||||||||||||||||||||
| 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | |||||||||||||||||||||||||
| 6 | 1 | 0 | 5 | 1 | 2 | 2 | 2 | 3 | 0 | 9 | 3 | ||||||||||||||||||
| 5 | 1 | 2 | 2 | 1 | 2 | 6 | 1 | 3 | 1 | 0 | 3 | ||||||||||||||||||
| 1 | 1 | 0 | 0 | 2 | 0 | 9 | |||||||||||||||||||||||
| 1 | 0 | 2 | 9 | ||||||||||||||||||||||||||
| 1 | 0 | 0 | 0 | ||||||||||||||||||||||||||
| 1 | 0 | ||||||||||||||||||||||||||||
| 0 | |||||||||||||||||||||||||||||
| 4 | 0 | 8 | 2 | 7 | 2 | 8 | 8 | 5 | 6 | 0 | 7 | 7 | |||||||||||||||||
| 4 | 2 | 0 | 4 | 7 | 2 | 9 | 1 | 5 | 6 | 8 | 0 | ||||||||||||||||||
| 0 | 8 | 0 | 0 | 8 | 0 | 0 | |||||||||||||||||||||||
| 8 | 8 | ||||||||||||||||||||||||||||
| 0 |
| Жила-была маленькая девочка. Звали её Маша. Однажды Маша пошла в лес за грибами. Долго она собирала грибы́ и заблудилась. Ходила, ходила, но не нашла дорогу домой и заплакала.
|
|
| Вдруг Ма́ша уви́дела на поля́нке чей-то до́мик. Дверь была́ откры́та, в до́мике никого́ не́ было.Ма́ша поду́мала: «Интере́сно, кто здесь живёт?» А жи́ли в э́том до́мике три медве́дя: па́па-медве́дь, ма́ма-медве́дица и сын-медвежо́нок. Па́пу зва́ли Михаи́л Ива́нович. Он был о́чень большо́й. Ма́му зва́ли Наста́сья Петро́вна. Она́ была́ поме́ньше. А сы́на зва́ли Мишу́тка. Он был совсе́м ма́ленький. Ка́ждый день вся семья́ ходи́ла гуля́ть в лес. |  |
 |
В до́ме бы́ло две ко́мнаты: столо́вая и спа́льня. Де́вочка вошла́ в столо́вую. Там стоя́л стол и три сту́ла. На столе́ стоя́ли три таре́лки и лежа́ли три ло́жки. Пе́рвая таре́лка была́ о́чень больша́я и ло́жка больша́я. Втора́я таре́лка была́ поме́ньше и ло́жка поме́ньше. Тре́тья таре́лка была́ са́мая ма́ленькая, не таре́лка, а таре́лочка. Ря́дом лежа́ла ма́ленькая ло́жка, не ло́жка, а ло́жечка.Де́вочка се́ла на большо́й стул, взяла́ са́мую большу́ю ло́жку и попро́бовала ка́шу из большо́й таре́лки, но бы́ло неудо́бно. Пото́м она́ се́ла на стул поме́ньше, но и на этом сту́ле то́же бы́ло неудо́бно сиде́ть.Тогда́ она́ се́ла на ма́ленький сту́льчик и съе́ла всю ка́шу из ма́ленькой таре́лочки. |
| Нае́лась де́вочка и ста́ла кача́ться на сту́льчике, он слома́лся, и она́ упа́ла. |  |
 |
Вста́ла Ма́ша и пошла́ в спа́льню. Там стоя́ло три крова́ти: одна́ больша́я, друга́я поме́ньше, тре́тья – са́мая ма́ленькая, не крова́ть, а крова́тка. Де́вочка легла́ на большу́ю крова́ть, но бы́ло о́чень неудо́бно, пото́м она́ легла́ на крова́ть поме́ньше, но и на э́той крова́ти то́же бы́ло неудо́бно лежа́ть. Тогда́ она́ легла́ на ма́ленькую крова́тку. Бы́ло о́чень удо́бно, и она́ засну́ла. |
| В э́то вре́мя медве́ди верну́лись домо́й и хоте́ли сесть обе́дать. Михаи́л Ива́нович гро́мко сказа́л: «Кто сиде́л на моём сту́ле и ел из мое́й таре́лки?» Наста́сья Петро́вна сказа́ла: «Кто сиде́л на моём сту́ле и ел из мое́й таре́лки?» А Мишу́тка сказа́л ти́хо: «Кто сиде́л на моём сту́льчике и слома́л его́? Кто ел из мое́й таре́лочки и всё съел?» |  |
 |
Медве́ди побежа́ли в спа́льню. Михаи́л Ива́нович закрича́л: «Кто лежа́л на мое́й крова́ти?» Наста́сья Петро́вна закрича́ла: «Кто лежа́л на мое́й крова́ти?» А Мишу́тка закрича́л: «Кто это спит на мое́й крова́тке?» Де́вочка просну́лась, уви́дела медве́дей, прыг в окно́ – и убежа́ла. |
Մի գարնան իրիկուն էր, երբ այս դեպքը պատահեց։
Շատ տարիների են անցել, բայց ես չեմ մոռանում այդ դեպքը։
Գիշերվա հովն էր ու շարժում էր ծառերը։
Սևաչյա աղջիկը բացեց դուռը ու ժպիտով մտավ ներս։
Գրադարանում
Վիլյամ Սարոյան (մաս առաջին)
Երկու լավ ընկերները, Լայոնելն ու Յուլիսիսը, իրենց քայլերն ուղղեցին
դեպի հանրային գրադարան։ Երբ երկու տղաները մտան համեստ, բայց
տպավորիչ շենքից ներս, զգացին, որ խոր լռություն էր տիրում այդտեղ։ Թվում էր,
որ նույնիսկ պատերը, հատակն ու սեղանները պապանձվել էին, կարծես
լռությունը կլանել էր բովանդակ շենքը։ Այնտեղ կային ծերունիներ, որոնք թերթ էին
1.Տրված թվերը գրի՛ր տառերով։
60221 – վաթսուն հազար երկու հարյուր քսանմեկ
35046 – երեսունհինգ հազար քառասունվեց
57043 – հիսունյոթ հազար քառասուներեք
68007 – վաթսունութ հազար յոթ
600404 – վեց հարյուր հազար չորս հարյուր չորս
1.Տրված =թվերը ներկայացրո՛ւ կարգային գումարելիների գումարի տեսքով։ Օրինակ՝ 12456=1տսհզ+2հզ+4հր+5տս+6մ
15495 – 1տսհզ+5հզ+4հր+9տս+5մ
35410 – 3տսհզ+5հզ+4հր+1տս+0մ
64600 – 6տսհզ+4հզ+6հր
97801 -9տսհզ+7հզ+8հր+1մ
654187 – 6հրհզ+5տսհզ+4մ+1հր+8տս+7մ
485950 – 4հրհզ+8տսհզ+5հզ+9հր+5տս
Բոլոր հրաշալի սխալները
Վիլյամ Սարոյան (հատված)
Յուլիսիս Մաքոլին և աշխարհում նրա լավագույն ընկերը՝ Լայոնել Քեբոտը՝
Մեծն Լայոնելը, մտան Մաքոլիների խոհանոցը։ Բոլորովին չպետք է կասկածել այս
բարեկամության վրա, թեև Լայոնելը ամբողջ վեց տարով Յուլիսիսից մեծ է։ Նրանք
միասին էին ման գալիս և միշտ իրար հետ էին լինում, ինչպես անում են լավագույն
բարեկամները՝ այսինքն հանգիստ ու անհոգ, առանց նույնիսկ իրար հետ խոսելու
կարիք զգալու։
-Միսիս Մաքոլի,- ասաց Լայոնելը,- ես եկա հարցնելու՝ կարո՞ղ է Յուլիսիսը
ինձ հետ հանրային գրադարան գալ։ Քրոջս՝ Լիլիանի գիրքը պետք է փոխեմ։
— Շատ լավ, Լայոնել,- ասաց միսիս Մաքոլին,- բայց ինչո՞ւ դու մյուսների հետ
չես, ինչո՞ւ Օգիի, Ալֆի, Շեկի և մյուս տղաների հետ չես խաղում։
— Նրանք,- սկսեց Լայոնելը և հանկարծ կանգ առավ շփոթված ու ամոթահար։
Մի րոպե հետո նա նորից սկսեց։
— Նրանք ինձ վռնդեցին,- ասաց նա,- նրանք ինձ չեն սիրում, որովհետև ես
հիմար եմ։
Նա նորից լռեց և նայեց իր լավագույն ընկերոջ մորը։
— Ես հիմար չեմ, չէ՞, միսիս Մաքոլի։
— Ոչ, Լայոնել, դու հիմար չես,- ասաց միսիս Մաքոլին, — դու մեր թաղի
ամենալավ տղան ես։ Բայց մի նեղացիր մյուս տղաներից, որովհետև նրանք
նույնպես հրաշալի տղաներ են։
— Չեմ նեղանում, — ասաց Լայոնելը, — ես նրանց բոլորին էլ սիրում եմ։ Սակայն
ամեն անգամ, երբ խաղի ընթացքում մի փոքր սխալ եմ անում, նրանք ինձ վռնդում
են, նրանք ինձ նույնիսկ հայհոյում են, միսիս Մաքոլի։ Անգամ իմ ամենափոքր
53
սխալի համար նրանք բարկանամ են վրաս։ «Բավական է, Լայոնել», ասում են
նրանք։ Եվ հենց որ այդպես են ասում, ես հասկանում եմ, որ իմ հեռանալու
ժամանակն է։ Երբեմն ես նույնիսկ հինգ րոպե չեմ դիմանում։ Երբեմն ես սխալ եմ
թույլ տալիս խաղի հենց սկզբից։ Եվ նրանք անմիջապես ասում են. «Հերիք է,
Լայոնել»։ Ես նույնիսկ չեմ հասկանում, թե ինչ սխալ եմ արել, ի՞նչ պետք է անեմ։
Ես ուզում եմ իմանալ իմ սխալը, բայց ոչ ոք ինձ չի բացատրում։ Ամեն շաբաթ
նրանք ինձ վռնդում են։ Յուլիսիսը միակն է, որ չի լքում ինձ։ Իմ միակ խաղընկերը
նա է։ Բայց մի օր նրանք պիտի զղջան։ Կգա ժամանակ, երբ նրանք ինձ մոտ կգան,
որ օգնեմ իրենց, այո, միսիս Մաքոլի, ես անպայման պիտի օգնեմ նրանց, և այդ
ժամանակ նրանք պիտի զղջան, որ միշտ վռնդել են ինձ։ Մի քիչ ջուր կտա՞ք։
— Խնդրեմ, Լայոնել,- ասաց միսիս Մաքոլին և տղային մի բաժակ ջուր տվեց,
որը նա ագահորեն խմեց։ Խմելիս նա այնպիսի ձայն էր հանում, ինչպես բոլոր
երեխաները, երբ նրանց համար ջուրը դեռևս աշխարհի ամենալավ խմիչքն է։
Լայոնելը դարձավ ընկերոջը։
— Դու ջուր չե՞ս ուզում, Յուլիսիս,- հարցրեց նա։ Յուլիսիսը գլխով արեց, և
միսիս Մաքոլին մի բաժակ էլ նրան տվեց։ Երբ նա խմեց ջուրը, Լայոնելն ասաց.
— Այժմ կարո՞ղ ենք հանրային գրադարան գնալ, միսիս Մաքոլի։ Երկու
ընկերները տնից դուրս եկան։
54
Հարցեր և առաջադրանքներ
1. Քո կարծիքով ինչո՞ւ էին Յուլիսիս Մաքոլին և Լայոնել Քեբոտը աշխարհի
լավագույն ընկերները:
Որովհետև Լայոնել Քեբոտիի հետ ոչ ոq չեր ուզում ընկերություն անել: Նրա ընկերը միայն Յուլիսիս էր։ Չէր ծաղրում իր ընկերոջը։
2. Ի՞նչ է սխալը: Ինչպիսի՞ սխալներ են լինում:
Այն ինչը ճիշտ չէ, դա սխալ է։ Լինում են մեծ սխալներ, ուժեղ սխալներ, փոքր սխալներ և այլն։
3. Ի՞նչ էր պատրաստվում անել Լայոնել Քեբոտը, որպեսզի իրեն խաղից
վռնդող ու նեղացնող տղաները զղջան:
Նա ուզում էր սովորել բոլոր խաղերը և խաղալ Յուլիսիս Մաքոլինի հետ։
4. Ի՞նչ սխալ ես թույլ տվել, որի համար զղջացել ես:
Անցել եմ կարմիր լույսի տակով փողոցը։ Մյուս անգամ այդպիսի սխալ չեմ թույլ տա։
| Жи́ли-бы́ли де́душка и ба́бушка. Была́ у них вну́чка Ма́шенька. Пошла́ Ма́шенька в лес гуля́ть и заблуди́лась. Ходи́ла-ходи́ла де́вочка по ле́су, уста́ла. Вдруг ви́дит дом стои́т большо́й, краси́вый. Постуча́ла Ма́ша в дверь. Никто́ не отвеча́ет. Она́ вошла́ и се́ла о́коло око́шка. А жил в э́том до́ме медве́дь. Верну́лся он ве́чером домо́й и уви́дел ма́ленькую де́вочку: – Вот как хорошо́! – говори́т медве́дь. – Тепе́рь ты у меня́ бу́дешь жить. Бу́дешь ка́шу вари́ть и дом убира́ть. |
|
| Загрусти́ла де́вочка, запла́кала, но де́лать не́чего. Ста́ла она́ у медве́дя жить. Медве́дь це́лый день по ле́су хо́дит, а Ма́ша дом убира́ет, ка́шу ва́рит и всё ду́мает, как домо́й убежа́ть. Но убежа́ть не мо́жет, доро́гу домо́й не зна́ет. |
 |
 |
Ду́мала она́, ду́мала и приду́мала. Верну́лся ве́чером медве́дь домо́й, а Ма́шенька говори́т: – Я пироги́ вку́сные испекла́ для ба́бушки и для де́душки. Отнеси́ им вот э́ту большу́ю корзи́ну с пирога́ми. – Хорошо́, – говори́т медве́дь, – отнесу́. – То́лько, смотри́, – говори́т Ма́шенька, – пироги́ не ешь, я на э́том высо́ком де́реве бу́ду сиде́ть и далеко́ смотре́ть. – Ла́дно, – говори́т медве́дь, – не бу́ду я есть твои́ пироги́. |
| – Посмотри́, не идёт ли дождь, – говори́т де́вочка. Медве́дь пошёл смотре́ть, а Ма́шенька пры́гнула в корзи́ну и под пироги́ спря́талась. Медве́дь верну́лся, ви́дит, корзи́на гото́ва, взял её и пошёл. Шёл он, шёл, уста́л и говори́т: – Ся́ду на пенёк, съем пирожо́к. А Ма́шенька из корзи́ны кричи́т: – Ви́жу, ви́жу! Не сади́сь на пенёк, не ешь пирожо́к. |
 |
 |
Пошёл медве́дь да́льше. Шёл-шёл, уста́л и говори́т: – Ся́ду на пенёк, съем пирожо́к. А Ма́шенька из корзи́ны опя́ть кричи́т: – Ви́жу, ви́жу! Не сади́сь на пенёк, не ешь пирожо́к. Удиви́лся медве́дь: – Кака́я глаза́стая! Высоко́ сиди́т, далеко́ гляди́т. Пошёл да́льше. Пришёл медве́дь в дере́вню, а соба́ки как на́чали на него́ ла́ять, он корзи́ну поста́вил, а сам в лес побежа́л. Ба́бушка и де́душка услы́шали, как соба́ки ла́ют, вы́шли на у́лицу, ви́дят – корзи́на стои́т, а в корзи́не их вну́чка Ма́шенька. Обра́довалась ба́бушка, обра́довался де́душка, обра́довалась Ма́шенька. |
1.1. Кто был у бабушки и дедушки?
Дочка Машенька.
Внучка Машенька.
1.2. Что случилось в лесу?
Машенька потеряла дорогу.
Машенька встретила медведя.
1.3. В чей дом пришла Машенька?
В дом медведя.
1.4. Медведь рассердился, когда увидел девочку?
Да.
Нет.
1.5. Что Машенька делала целыми днями?
Работала дома.
Ходила по лесу.
1.6. О чём девочка думала всё время?
Как вернуться домой.
Как убежать в лес.
СКАЗКА
Маша и медведь
A1
Ответьте на вопросы.
1.7. О чём Маша попросила медведя?
Отнести бабушке и дедушке пирожков.
Отнести её в корзине к бабушке и дедушке.
1.8. Что Маша ещё сказала медведю дома?
Чтобы он не ел пироги.
Чтобы он не садился на пенёк.
1.9. Почему Маша попросила медведя пойти на улицу?
Она хотела узнать, какая погода.
Она хотела, чтобы он ушёл из комнаты.
1.10. Откуда Маша знала, что медведь хочет сесть на пенёк и съесть пирожок?
Она сидела на высоком дереве и всё видела.
Она сидела у медведя за спиной.
1.11. Сколько раз медведь садился на пенёк?
Ни разу.
Два раза.
1.12. Почему медведь в деревне бросил корзину и убежал?
Потому что он испугался собак.
Потому что бабушка и дедушка вышли на улицу.
Մենք այսօր գնացինք Փայտարվեստի պետական թանգարան։
Այնտեղ մենք տեսանք գույք, օրինակ՝ բազմոց,օրորոց։ Մենք այնտեղ տեսանք շերեփ, աղաման։ Տեսանք նաև գրողների քանդակներ։ Մեզ հարցրեցին հանելուկներ; Եվ պետք է մեկ րոպեում ասեինք տասնհինգ ծառի տեսակ։ Իսկ դրանից հետո գնացինք այգի, այնտեղ Կոմիտասի երգերից երգեցինք , մի քիչ խաղացինք և գնացինք դպրոց։